1. Cóż więc, powiemy? Mamy trwać w grzechu, aby łaska mogła być w obfitości?
2. Nie może być. My, którzy byliśmy umarłymi w grzechu, jakże jeszcze będziemy w nim pędzić życie?
3. Czyż nie wiecie, że jacykolwiek zostali zanurzeni dla Jezusa Chrystusa, zostali zanurzeni względem jego śmierci?
4. Zatem wspólnie, pośród chrztu zostaliśmy z nim pogrzebani ku śmierci, abyśmy jak Chrystus, który dla chwały Ojca został wzbudzony z martwych, tak i my mogli się przechadzać w nowości życia.
5. Bo skoro staliśmy się zespoleni podobieństwem jego śmierci więc będziemy także wzniesienia.