11. WIEKUISTY zna zamysły ludzi, że są marne.
12. Szczęśliwy mąż, którego karcisz, BOŻE, i w Twoim Prawie go nauczasz.
13. Aby mu dać otuchę w dni niedoli, dopóki nie będzie wykopany grób niegodziwego.
14. Gdyż WIEKUISTY nie porzuci Swojego ludu i Swojego dziedzictwa nie opuści.
15. Bowiem sąd wróci z powrotem do sprawiedliwości, a oprócz niego wszyscy prawego serca.
16. Kto przy mnie stawał przeciwko niegodziwym? Kto dla mnie występował przeciw nieprawym?
17. Gdyby WIEKUISTY nie był mą pomocą, moja dusza niemal by legła w grobie.
18. Gdy sądziłem, że już się chwieje ma noga – Twoja łaska, WIEKUISTY, mnie wsparła.
19. Kiedy myśli ścierają się w moim wnętrzu, Twoje pocieszenia rozweselają mą duszę.
20. Czy sprzymierzył się z Tobą tron bezprawia, i sprawca krzywdy zamiast prawa?
21. Skupiają się przeciw duszy sprawiedliwego i niewinną krew potępiają.
22. Ale WIEKUISTY będzie dla mnie Twierdzą; mój Bóg Opoką mego schronienia.