43. Kiedy w Micraim dawał Swoje znaki, a Swe cuda spełniał na polu Coan,
44. gdy przemienił ich rzeki w krew, więc nie mogli pić swoich wód.
45. Nasłał na nich robactwo, aby ich pożerało oraz ropuchy, co ich gubiły.
46. Oddał chrząszczowi ich plon, a ich znój szarańczy.
47. Spustoszył gradem ich winorośl, a ich figi mrówkami.
48. Wydał gradowi ich dobytek, a błyskawicom ich stada.
49. Zesłał na nich Swą zapalczywość, zawziętość, zaciekłość oraz klęskę – zastęp wysłańców zguby.
50. Tak torował Swojemu gniewowi ścieżkę, nie odbierając Śmierci ich duszy, a ich życie wydał zarazie.