7. Z otyłości wystąpiło ich oko; wezbrały urojenia ich serca.
8. Drwią i złośliwie rozprawiają o ucisku; przemawiając z wysoka.
9. Swoimi ustami miotają na niebiosa, a ich język pełza po ziemi.
10. Dlatego tam zwraca się Jego lud, choć ssą z nich pełnymi strumieniami.
11. I powiadają: Jakże Bóg to wie? Czy ta wiadomość jest u Najwyższego?
12. Oto wzrośli w potęgę ci, którzy są niegodziwi oraz zawsze szczęśliwi.
13. Więc na próżno zachowałem w czystości moje serce, a mą dłoń umywałem w niewinności;
14. gdyż całymi dniami mnie dręczą i co rano cierpię katusze.