12. Oto wzrośli w potęgę ci, którzy są niegodziwi oraz zawsze szczęśliwi.
13. Więc na próżno zachowałem w czystości moje serce, a mą dłoń umywałem w niewinności;
14. gdyż całymi dniami mnie dręczą i co rano cierpię katusze.
15. Gdybym powiedział: Będę mówił jak oni – to bym się sprzeniewierzył pokoleniu Twych synów.
16. I rozmyślałem, by tego dociec; lecz daremna to praca w moich oczach.
17. Aż wszedłem do przybytków Boga oraz pojąłem ich koniec.
18. Zaprawdę, postawiłeś ich na śliskim i strącasz ich w przepaście.
19. Jakże stali się nicością w oka mgnieniu; zginęli, zniknęli z przerażeniem.
20. Jakby po przebudzeniu ze snu, WIEKUISTY, gdy się ocucisz – pogardzisz ich postacią.
21. Gdyż wrzało moje serce i kłuły mnie wnętrzności,