8. WIEKUISTY, w Twojej łasce ustanowiłeś potęgę na mej górze; ale ukryłeś Twe oblicze, zatem byłem strwożony.
9. Do Ciebie wołałem, WIEKUISTY; modliłem się do PANA, mówiąc:
10. Jaki pożytek z mojej krwi, kiedy zejdę do grobu? Czyż może Cię wielbić proch oraz wygłaszać Twoją prawdę?
11. Wysłuchaj mnie, o BOŻE, i zmiłuj się nade mną; bądź moim wybawcą, WIEKUISTY.
12. Wtedy przemieniłeś moją żałobę w taniec, rozwiązałeś mój wór i przepasałeś mnie radością.
13. Aby opiewała Cię sława i nie zamilkła; WIEKUISTY, mój Boże, będę Cię wiecznie wysławiał.