Księga Psalmów 119:132-148 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

132. Zwróć się do mnie i zmiłuj się nade mną, jak przynależy tym, którzy miłują Twoje Imię.

133. W Twoim Słowie utwierdź moje kroki i nie daj mną zawładnąć żadnej nieprawości.

134. Wybaw mnie od ludzkiego uciemiężenia, abym zachował Twe przepisy.

135. Rozświeć Twoje oblicze nad Twoim sługą i naucz mnie Twoich ustaw.

136. Strumieniami wód zaszły moje oczy, bo nie przestrzegają Twojej nauki.

137. Sprawiedliwym jesteś, WIEKUISTY, oraz prawe są Twoje wyroki.

138. Ustanowiłeś sprawiedliwość Twoich świadectw oraz zupełną prawdę.

139. Trawi mnie moja gorliwość, ponieważ moi wrogowie zapomnieli Twojego słowa.

140. Twoje słowo jest bardzo lite, dlatego Twój sługa je miłuje.

141. Poniżony jestem oraz wzgardzony, ale nie zapomniałem Twych przykazań.

142. Twoja sprawiedliwość jest sprawiedliwością na wieki, a Twoje Prawo jest prawdą.

143. Przyszły na mnie niedola i ucisk, lecz Twoje przykazania są mą rozkoszą.

144. Twoje świadectwa są sprawiedliwe na wieki; oświeć mnie, abym żył.

145. Wołam z całego serca: Wysłuchaj mnie, WIEKUISTY; i Twoich ustaw przestrzegam.

146. Wzywam Cię dopomóż mi, niech Twoich świadectw przestrzegam.

147. Wstaję o świcie i błagam, wypatrując Twojego słowa

148. Moje oczy uprzedzają nocne straże, abym rozważał Twoje wyroki.

Księga Psalmów 119