8. Gdy będzie sądzony niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech się stanie grzechem.
9. Niech jego dni będą krótkie, a jego straż niech weźmie inny.
10. Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
11. Niech się tułają jego synowie, żebrzą i proszą z dala od swoich ruin.
12. Niech lichwiarz zastawi sidła na wszystko, co do niego należy, i niech obcy zagarną jego pracę.
13. Niech mu nikt nie zachowa łaski i niech nikt się nie lituje nad jego sierotami.
14. Niech jego potomstwo będzie skazane na wytępienie, a w drugim pokoleniu niechaj wygaśnie ich imię.
15. Niech wina jego przodków będzie pamiętaną przez Boga, i nie zostanie zatarty grzech jego matki.
16. Niech będą ustawicznie przed WIEKUISTYM; niech zgładzi z ziemi ich wspomnienie.
17. Dlatego, że nie pamiętał czynów miłosierdzia i prześladował człowieka uciśnionego, biednego, utrapionego w sercu, by mu zgotować śmierć.
18. Umiłował przekleństwo więc niechaj na niego spadnie; nie pragnął błogosławieństwa więc niech się od niego oddali
19. Niech się odzieje przekleństwem jak swoją szatą; niech jak woda wsiąknie w jego wnętrze, i w jego kości jak olej.
20. Niech mu będzie jak płaszcz, którym się okrywa i pas, którym się zawsze opasuje.
21. Taką niech będzie od BOGA zapłata dla moich przeciwników, którzy się zmawiają przeciwko mojej duszy.
22. A Ty, WIEKUISTY, mój Panie, uczyń ze mną według Twojego Imienia, bo błogą jest Twoja łaska; ocal mnie.
23. Gdyż jestem uciśniony i biedny, a me serce zranione jest w moim wnętrzu.
24. Znikam jak cień, co ustępuje; tułam się jak szarańcza.
25. Me kolana gną się od postu, moje ciało wyzbyło się tłuszczu.
26. Więc stałem się dla nich pośmiewiskiem; widząc mnie potrząsają głową.
27. Dopomóż mi WIEKUISTY, Boże mój, wybaw mnie Twoją łaską.