9. Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.
10. Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.
11. Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.
12. Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.
13. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.
14. Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.
15. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
16. Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał.
17. Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki.
18. Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci.