26. piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.
27. Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.
28. Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.
29. Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.
30. Więc ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.
31. Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.