10. Popiół jadam jak chleb, a mój napój zakrapiam łzami.
11. Przed grozą i Twoim gniewem, gdyż mnie uniosłeś i rzuciłeś.
12. Moje dni są jak wydłużony cień; zwiędłem jak trawa.
13. A Ty, WIEKUISTY, panujesz na wieki i Twa chwała od pokolenia do pokolenia.
14. Ty powstaniesz i zmiłujesz się nad Cyonem, bo czas go ułaskawić, nadeszła wyznaczona pora.
15. Gdyż Twoi słudzy upodobali sobie jego kamienie oraz umiłowali jego proch.
16. A ludy bać się będą Imienia WIEKUISTEGO, a wszyscy królowie ziemi Twojej chwały.
17. Bo WIEKUISTY odbuduje Cyon i ukaże się w Swej wspaniałości.
18. Przychyli się do modlitwy opuszczonego i nie pogardzi ich modlitwą.
19. To się zapisze dla rodu potomnego, a lud stworzony będzie chwalił WIEKUISTEGO.
20. Gdyż wejrzał ze Swojej świętej wysokości – WIEKUISTY spojrzał na ziemię z niebios,
21. by wysłuchać westchnienia jeńca i wyswobodzić na śmierć skazanych.
22. By na Cyonie głosili Imię WIEKUISTEGO, a Jego sławę w Jeruszalaim,
23. gdy zgromadzą się razem narody i królestwa, ażeby służyć PANU.
24. On osłabił w drodze moją siłę oraz dni moje skrócił;
25. zatem wołam: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni, przecież od wieku do wieków są Twoje lata.