11. Wszystkie Moje góry zamienię w drogę, a Me ścieżki będą podwyższone.
12. Oto nadejdą ci z daleka, i oto inni z północy, od morza, a tamci z ziemi Synym.
13. Zagrzmijcie niebiosa, rozraduj się ziemio i niech góry wybuchną radością; bowiem WIEKUISTY pociesza Swój naród, użala się nad Swoimi biednymi.
14. A powiedziałeś Cyonie: Opuścił mnie WIEKUISTY, Pan o mnie zapomniał.
15. Czyż niewiasta zapomni o swoim niemowlęciu, by się nie zlitować nad płodem swego życia? A choćby i one zapomniały – Ja ciebie nie zapomnę!