Księga Izajasza 14:14-22 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

14. Wzbiję się na szczyty chmur, dorównam Najwyższemu.

15. Ale stoczyłeś się do Krainy Umarłych, do tylnej części dołu.

16. Ci, co spoglądają na ciebie, przypatrują się tobie oraz zastanawiają się nad tobą, mówiąc: Czy to ten ktoś, co trwożył ziemię, który wstrząsał państwami?

17. Zamienił świat w pustynię, burzył jego miasta, a swych jeńców nie puszczał do domu?

18. Wszyscy królowie ludów, wszyscy pochowani są w chwale, każdy w swoim grobowcu;

19. ale ty jesteś rzucony z dala od twego grobu, jak wzgardzona odrośl; otoczony poległymi, przebitymi mieczem; tymi, co spadają do kamiennych ścian mogiły jako stratowany trup.

20. Nie połączysz się z nimi w grobie, bowiem zniszczyłeś twoją ziemię, a twój lud wymordowałeś. Nie będzie wspomniany na wieki płód zbrodniarzy.

21. Przygotujcie rzeźnię dla jego synów, z powodu winy ich ojca, by nie powstali, nie zdobyli ziemi; by się nie napełniła udręką powierzchnia świata.

22. Powstanę przeciw nim – mówi WIEKUISTY Zastępów, zatracę imię Babelu, i szczątek, i dziecko, i wnuka. Tak mówi WIEKUISTY:

Księga Izajasza 14