9. Przywódcy powstrzymywali swe mowy, przykładając rękę do swoich ust.
10. Milkły głosy władców, a ich język przylegał im do podniebienia.
11. Tak, ucho co mnie słyszało – było szczęśliwe; a oko, które mnie widziało – dawało mi świadectwo.
12. Bo wybawiałem strapionego, który wołał i sierotę, za którą nikt się nie ujmował.
13. Do mnie przychodziło błogosławieństwo dla tego, co się tułał oraz rozweselałem serce wdowy.