10. Milkły głosy władców, a ich język przylegał im do podniebienia.
11. Tak, ucho co mnie słyszało – było szczęśliwe; a oko, które mnie widziało – dawało mi świadectwo.
12. Bo wybawiałem strapionego, który wołał i sierotę, za którą nikt się nie ujmował.
13. Do mnie przychodziło błogosławieństwo dla tego, co się tułał oraz rozweselałem serce wdowy.
14. Przyodziałem się w sprawiedliwość; zdobiła mnie niby płaszcz, zaś mój wyrok był jak korona.
15. Byłem okiem dla ślepego i nogą dla chromego.
16. Byłem ojcem ubogich, a sprawę nieznanego mi – badałem.
17. Kruszyłem szczęki krzywdziciela i wydzierałem zdobycz z jego zębów.
18. Wtedy uważałem: Skonam w mym gnieździe, a me dni rozmnożę niczym piasek.
19. Mój korzeń rozkrzewi się ku wodom, a na moich gałęziach będzie nocować rosa.
20. Przy mnie odświeży się moja cześć i odnowi się łuk w mojej ręce.
21. Słuchano mnie, czekano, i milczano wobec mojego zdania.
22. Po moim słowie nie odezwano się powtórnie, a ma mowa spadała na nich jak krople.