10. Gdyby poznał drogę, którą szedłem i gdyby mnie doświadczył – okazałbym się jak złoto.
11. Moja stopa trzymała się silnie Jego śladów; przestrzegałem Jego drogi i nie zbaczałem.
12. Nie odchodziłem od przykazań Jego ust; słowa Jego ust chowałem w swoim wnętrzu.
13. On jednak trwa przy jednym – któż Go powstrzyma? Jego istota zapragnęła i dlatego to spełnia.
14. Tak, spełni co mi przeznaczył; a powziął jeszcze więcej podobnych postanowień.
15. Dlatego, gdy to rozważam, trwożę się przed Jego obliczem i przed Nim drżę.
16. Tak, Bóg doprowadził moje serce do lęku; Wszechmocny mnie przeraził.
17. Ponieważ nie czułem się zniweczony ani widokiem ciemności, ani moim obliczem, które pokryło nieszczęście.