Księga Ijoba 22:11-20 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

11. Wciąż nie widzisz wskutek ciemności oraz powodzi wód, która cię okrywa.

12. Mówisz: Czy Bóg nie jest wysoko, w niebiosach? Spójrz na czoło gwiazd, jak są niedościgłe.

13. A jeszcze mówisz: Co Bóg wie? Czy będzie sądził poprzez te gęste tumany?

14. Chmury są dla Niego osłoną, więc nie widzi i przechadza się po niebiańskim kręgu.

15. Chcesz się trzymać odwiecznego szlaku, którym kroczyli ludzie fałszu?

16. Ci, co zostali porwani przed swoim czasem, a rzeka zabrała ich grunt.

17. Mawiali oni do Boga: Usuń się od nas; bo cóż – sądzili mógłby im Wszechmocny uczynić?

18. A w istocie, On napełniał dobrem ich domy – chociaż zamysły niegodziwych dalekie są od moich.

19. Ale sprawiedliwi widzą ich koniec i się cieszą, a niewinny się z nich naśmiewa.

20. Zaprawdę, nie ma nic, nasi przeciwnicy są unicestwieni, a ich pozostałość pochłonął ogień.

Księga Ijoba 22