Księga Ijoba 14:8-14 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

8. Chociaż w ziemi zestarzeje się jego korzeń, a pień obumiera w prochu

9. na zapach wody się rozwija, wypuszczając gałązki jak świeżo zasadzona latorośl.

10. Ale kiedy umiera mąż – leży on bezwładny; kiedy człowiek skonał – gdzie wtedy jest?

11. Jak wody ściekają do morza, a strumień opada i wysycha –

12. tak człowiek się kładzie i więcej nie powstaje; nie rozbudzi się dopóki stoją niebiosa, nie ocknie się ze swojego snu.

13. O, gdybyś mnie schował w Krainie Umarłych okrył mnie, dopóki nie uśmierzy się Twój gniew; gdybyś mi wyznaczył kres, a potem o mnie wspomniał!

14. Kiedy człowiek umiera, to czy znowu ożyje? Jeśli tak, wtedy bym wytrwał przez wszystkie dni mej służby, aż by nadeszło moje wyzwolenie.

Księga Ijoba 14