Księga Ijoba 13:1-14 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

1. Uważaj, to wszystko widziało moje oko, słyszało moje ucho i zrozumiało.

2. Co wam wiadomo – wiem i ja; nie jestem od was gorszy.

3. Jednak chciałbym przemówić do Wszechmocnego oraz pragnę rozsądzić się z Bogiem.

4. Bo, zaprawdę, wy jesteście jedynie zalepiaczami fałszu; razem marnymi pocieszycielami.

5. O, gdybyście raczej milczeli, to mogłoby to wam uchodzić za mądrość.

6. Posłuchajcie więc, mojej przygany oraz zwróćcie uwagę na zarzuty moich ust.

7. Czy broniąc Boga chcecie pleść i z uwagi na Niego prawić mamidła?

8. Czy też chcecie uwzględnić Jego oblicze i toczyć spór o Boga?

9. Czy byłoby to dobrze, gdyby was zbadał; czy też chcecie Go zwodzić, jak się zwodzi człowieka?

10. Zaiste, że was skarci; On was skarci, jeśli skrycie uwzględniacie Jego oblicze.

11. Czyż nie zatrwoży was Jego majestat i lęk przed Nim na was nie spadnie?

12. Wasze pamiątki to przypowieści kreślone na popiele; wasze szańce są szańcami z błota.

13. Zostawcie mnie, abym mógł mówić i niech przyjdzie na mnie, co chce.

14. Cokolwiek się stanie, wezmę swe ciało w zęby, a mą duszę złożę w moje pięści.

Księga Ijoba 13