10. I należy do niego to, co przez kogokolwiek zostało poświęcone. Któremu kapłanowi je daje do tego należy.
11. Nadto WIEKUISTY oświadczył Mojżeszowi, mówiąc:
12. Powiedz synom Israela i im objaśnij: Jeśli czyjaś żona wykroczyła, dopuściła się względem niego wiarołomstwa
13. i obcując z nią złączył się z nią mężczyzna, a byłoby to utajnione przed oczami jej męża, ponieważ się ukrywała, kiedy się zbezcześciła, i nie było przeciw niej świadka oraz nie została schwytana;
14. zaś na niego przypadłby duch zazdrości i podejrzewa swoją żonę, która byłaby zbezczeszczoną; względnie przypadłby na niego duch zazdrości i podejrzewa swoją żonę, która nie była zbezczeszczoną;
15. wtedy ów mąż zaprowadzi swoją żonę do kapłana i zarazem przyniesie za nią dziesiątą część efy mąki jęczmiennej jednak nie wylewając na nią oliwy, ani nie kładąc na nią kadzidła, bowiem jest to ofiara zazdrości z pokarmów, ofiara pamięci z pokarmów, która przypomina winę.
16. Zatem przyprowadzi ją do kapłana i postawi przed oblicze WIEKUISTEGO.
17. A kapłan nabierze w gliniane naczynie poświęconej wody i do tej wody wsypie nieco prochu, który się znajduje na podłodze Przybytku.