7. Jeżeli wyszła za mąż, gdy były na niej jej śluby, albo wypowiedź jej ust, którą związała swoją duszę,
8. po czym usłyszał to jej mąż; i w dniu, w którym to usłyszał na to milczał, wtedy utwierdzają się jej śluby i utwierdzają się przyrzeczenia, którymi związała swoją duszę.
9. Zaś gdyby w dniu, w którym jej mąż to usłyszał sprzeciwił się temu, wtedy zniósł ślub, który był na niej, czy przyrzeczenie jej ust, którym związała swoją duszę; a WIEKUISTY jej wybaczy.
10. Jednak ślub wdowy, albo rozwódki wszystko czym związała swoją duszę – trwa na niej.
11. Jeśli zaś ślubowała w domu swojego męża, albo związała przyrzeczeniem pod przysięgą swoją duszę,
12. i jeśli to słyszał jej mąż i na to milczał, a nie sprzeciwiał się temu wtedy utwierdzają się wszystkie jej śluby oraz utwierdza się każde przyrzeczenie, którym związała swoją duszę.
13. Ale gdyby jej mąż zniósł je w dniu, w którym to słyszał wtedy nie utwierdza się wszystko, co wyszło z jej ust, tak jej śluby, jak i jej przyrzeczenie; jej mąż je zniósł, a WIEKUISTY jej wybaczy.
14. Każdy ślub i każde zaprzysiężone przyrzeczenie na udręczenie duszy jej mąż może utwierdzić i jej mąż może je znieść.
15. A jeśli jej mąż na to milczał dzień za dniem to tym utwierdził wszystkie jej śluby, czy też wszystkie jej przyrzeczenia, które są na niej; utwierdził je, gdyż milczał na to w dniu, w którym to słyszał.
16. Zaś gdyby je zniósł jakiś czas po usłyszeniu o tym wtedy wziął na siebie jej winę.
17. Oto ustawy, które WIEKUISTY przekazał Mojżeszowi odnośnie męża i żony, ojca i jego córki w jej młodości, w ojcowskim domu.