1. A oto przepis o ofierze pokutnej; jest ona świętym świętych.
2. Ofiarę pokutną będą zarzynać na miejscu, gdzie zarzynają całopalenia, a jej krwią pokropią wokoło ofiarnicę.
3. Należy z niej przynieść cały jej łój; ogon i łój pokrywający trzewia,
4. obie nerki z łojem, co na nich jest, nad polędwicami oraz przeponę na wątrobie, którą kapłan wraz z nerkami oddzieli.
5. I puści to z dymem na ofiarnicy jako ofiarę ogniową dla WIEKUISTEGO. To jest ofiara pokutna.
6. Może ją jeść każdy mężczyzna spośród kapłanów, a będzie spożywana na miejscu świętym. Ona jest świętym świętych.
7. Tak „zagrzeszna”, jak i „pokutna” mają jednakowy przepis; będzie ona należeć do kapłana, który nią rozgrzesza.
8. A do kapłana, co przynosi czyjeś całopalenie do niego ma należeć skóra całopalenia.