5. ale wy mówicie: Kto by rzekł ojcu albo matce: Oto dar, którym ode mnie masz wsparcie; nie będzie winny wobec swojego ojca, czy swojej matki;
6. zatem unieważniliście przykazania Boga dla waszej tradycji.
7. Obłudnicy, dobrze o was prorokował Izajasz, mówiąc:
8. Ten lud przybliża się do mnie swymi ustami, i wargami okazuje mi szacunek, ale ich serce daleko jest ode mnie.
9. Lecz daremnie mnie czczą, nauczając nauk wynikających z przykazań ludzi.
10. Nadto przywołał tłum i im powiedział: Słuchajcie i rozumiejcie:
11. Nie to, co wchodzi do ust czyni człowieka nieczystym; ale to, co wychodzi z ust, to czyni człowieka nieczystym.
12. Wtedy jego uczniowie podeszli oraz mu powiedzieli: Wiesz, że faryzeusze zostali zgorszeni, gdy usłyszeli tę mowę?
13. A on odpowiadając, rzekł: Każda sadzonka, której nie zasadził mój niebiański Ojciec, zostanie wykorzeniona.
14. Zostawcie ich; ślepymi są przywódcy ślepych; a jeśli ślepy by prowadził ślepego, obydwaj w dół wpadną.
15. A odpowiadając, Piotr mu rzekł: Wyjaśnij nam to podobieństwo.
16. Zaś Jezus powiedział: I wy nadal jesteście bezrozumni?
17. Jeszcze nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do brzucha i do ustępu bywa wyrzucane?
18. Ale co pochodzi z ust, z serca wychodzi, i to czyni człowieka nieczystym.
19. Bowiem z serca wychodzą złe myśli, mężobójstwa, cudzołóstwa, nierządy duchowe, złodziejstwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.
20. To jest tym, co czyni człowieka nieczystym; ale jedzenie nie umytymi rękami, nie czyni człowieka nieczystym.
21. Potem Jezus wyszedł stamtąd oraz wycofał się w strony Tyru i Sydonu.
22. A oto wyszła z owych granic niewiasta kananejska i wołała do niego, mówiąc: Zmiłuj się nade mną, Panie, synu Dawida! Moja córka bywa ciężko dręczona przez demona.