Ewangelia Łukasza 10:23-32 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

23. A na osobności, zwrócił się do uczniów i powiedział: Szczęśliwe oczy widzące, co wy widzicie.

24. Bowiem powiadam wam, że liczni prorocy i królowie chcieli zobaczyć to, co wy widzicie a nie zobaczyli; i usłyszeć to, co słyszycie a nie usłyszeli.

25. Podniósł się także jakiś znawca Prawa, kusząc go i mówiąc: Nauczycielu, co mam uczynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

26. A on do niego powiedział: Co jest napisane w Prawie? Jak rozpoznajesz?

27. Zaś on odpowiadając, rzekł: Będziesz miłował Pana, twojego Boga, z całego twego serca, z całej twej duszy, z całej twej siły i z całej twej myśli; a twojego bliźniego jak siebie samego.

28. Zatem mu powiedział: Poprawnie odpowiedziałeś; czyń to, a będziesz żył.

29. A on, chcąc samego siebie uznać za sprawiedliwego, powiedział do Jezusa: A kto jest moim bliźnim?

30. Zaś Jezus odpowiadając, rzekł: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł na zbójców, którzy go rozebrali, zadali ciosy i odeszli, pozostawiając go półumarłego.

31. Ale przez przypadek, schodził tą drogą pewien kapłan, a gdy go ujrzał minął.

32. Podobnie Lewita, gdy pojawił się na tym miejscu; przyszedł, ujrzał go i minął.

Ewangelia Łukasza 10