Ewangelia Jana 20:1-12 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

1. Zaś pierwszego dnia tygodnia, wcześnie, gdy była jeszcze ciemność, do grobowca przychodzi Maria Magdalena i widzi usunięty od grobu kamień.

2. Więc biegnie i przychodzi do Szymona Piotra oraz do tego drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i im mówi: Zabrali Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie go położyli.

3. Zatem wyszedł Piotr oraz ten drugi uczeń, i szli do grobu.

4. A obaj biegli razem; nawet ten drugi uczeń wcześniej wyprzedził Piotra i pierwszy przybył do grobu.

5. Zaś kiedy rzucił okiem, widzi leżące płótna; jednak tam nie wszedł.

6. Przyszedł też Szymon Piotr, który mu towarzyszył, wszedł do grobowca oraz widzi leżące płótna,

7. i chustkę, która była na jego głowie, nie leżącą z płótnami, ale zwiniętą osobno w innym miejscu.

8. I wtedy wszedł też ten drugi uczeń, co pierwszy przybył do grobu, ujrzał oraz uwierzył.

9. Bowiem jeszcze nie znali Pisma, że jest mu konieczne powstać z martwych.

10. Więc uczniowie odeszli z powrotem do siebie.

11. Ale Maria stała na zewnątrz, blisko grobu, płacząc; a gdy płakała, zajrzała do grobowca,

12. i widzi dwóch siedzących w bieli aniołów, jednego przy wezgłowiu, i jednego przy stopach; tam, gdzie leżało ciało Jezusa.

Ewangelia Jana 20