3. Potem Maria wzięła funt bardzo drogiego, płynnego pachnidła nardu, namaściła nogi Jezusa i wytarła jego stopy swoimi włosami; zaś dom został napełniony od zapachu pachnidła.
4. Zatem jeden z jego uczniów, Judas syn Szymona Iszkarioty, który miał go wydawać, mówi:
5. Dlaczego to pachnidło nie zostało sprzedane za trzysta denarów i nie zostało to dane ubogim?
6. Lecz powiedział to nie dlatego, że on się troszczył o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i mając sakiewkę, zabierał zdeponowane pieniądze.
7. A Jezus powiedział: Zostaw ją, zachowała to na czas mojego pogrzebu.
8. Bowiem ubogich zawsze macie wśród was, ale mnie nie zawsze macie.
9. Potem liczny tłum Żydów się dowiedział, że tam jest i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale żeby zobaczyć też Łazarza, którego podniósł z martwych.
10. Zaś przedniejsi kapłani zdecydowali, aby także Łazarza zabić,
11. bowiem wielu Żydów z jego powodu odchodziło oraz wierzyło co do Jezusa.
12. A nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus idzie do Jerozolimy,
13. więc wziął gałązki palm, wyszedł mu na spotkanie i krzyczał: Wybaw, błagam! Wielbiący Boga, który idzie w Imieniu Pana, Król Israela.
14. Zaś Jezus znalazł osiołka, po czym usiadł na niego, jak jest napisane:
15. Nie bój się córko Syjonu, oto idzie twój król, siedzący na źrebięciu oślicy.
16. Tego najpierw nie zrozumieli jego uczniowie, ale gdy Jezus został wyniesiony, wtedy przypomnieli sobie, że było to o nim napisane i to mu uczynili.
17. Świadczył także ten tłum, który był z nim, gdy wywołał z grobu Łazarza oraz podniósł go z martwych.
18. I dlatego wyszedł naprzeciw niemu tłum, bo usłyszeli, że on uczynił ten cud.
19. Zatem faryzeusze powiedzieli między sobą: Widzicie, że nie macie żadnego zysku; oto świat poszedł za nim.