29. Przynieście WIEKUISTEMU chwałę Jego Imienia; przynieście dary i przychodźcie przed Jego oblicze; w ozdobie świętości kłaniajcie się WIEKUISTEMU.
30. Bój się Jego oblicza cała ziemio, a okrąg ziemi zostanie utwierdzony, aby się nie poruszył.
31. Niech się rozradują niebiosa i niech się rozweseli ziemia; niechaj mówią w narodach: Króluje WIEKUISTY!
32. Niech zaszumi morze i wszystko, co w nim jest; niechaj się rozraduje pole i wszystko, co na nim żyje.
33. Wtedy się rozweselą przed WIEKUISTYM drzewa leśne; bowiem przyszedł osądzić ziemię.
34. Wysławiajcie WIEKUISTEGO; bo jest dobry, bo na wieki trwa Jego miłosierdzie.
35. Mówcie: Zachowaj nas, Boże naszego zbawienia! Zgromadź nas i wyrwij nas od pogan, abyśmy wielbili Twoje święte Imię i chlubili się w Twojej chwale.
36. Uwielbiony WIEKUISTY, Bóg Israela, od wieków aż po wieczność. A cały lud powiedział: Amen, oraz chwalił WIEKUISTEGO.
37. I tam, przed Skrzynią Przymierza WIEKUISTEGO, Dawid zostawił Asafa i jego braci, by ustawicznie służyli przed Skrzynią, według potrzeby każdego dnia.
38. Natomiast Obed Edoma i sześćdziesięciu ośmiu jego braci, Obed Edoma mówię, syna Jedutuna oraz Hosę, uczynił odźwiernymi.
39. A kapłana Cadoka oraz jego braci, kapłanów, postawił przed Przybytkiem WIEKUISTEGO na wyżynie, która była w Gibeonie,
40. aby ofiarowali całopalenia WIEKUISTEMU na ołtarzu całopalenia, ustawicznie, rano i wieczorem; według wszystkiego, co napisano w Prawie WIEKUISTEGO, które nakazał dla Israela.
41. A z nimi Hemana, Jedutuna i innych wybranych, którzy byli ustanowieni z imienia, by chwalili WIEKUISTEGO dlatego, że na wieki trwa Jego miłosierdzie.
42. Między nimi Heman oraz Jedutun trąbili i grali Bogu na trąbach, cymbałach, i innych instrumentach muzycznych. A synów Jedutuna postawił przy bramie.
43. I rozszedł się cały lud, każdy do swego domu. Także Dawid zawrócił, by wysławiać Boga swojemu domowi.