31. Albowiem nie jako skała nasza skała ich, co nieprzyjaciele nasi sami osądzą.
32. Albowiem z macicy Sodomskiej macica ich, i z latorośli Gomorskich jagody ich, jagody jadowite, grona ich gorzkie.
33. Jad smoczy wino ich, i trucizną żmij okrutną.
34. Izali to nie jest skryto u mnie; zapieczętowano w skarbie moim?
35. Mojać jest pomsta i nagroda; czasu swego powinie się noga ich, ponieważ bliski jest dzień zginienia ich, a spieszą się przyszłe rzeczy do nich.
36. Albowiem sądzić będzie Pan lud swój, a sług swoich użali się, gdy ujrzy, że ustała siła, a iż tak pojmany, jako zostawiony, nic nie mogą.
37. I rzecze: Gdzież bogowie ich? Ona opoka, w której ufali?
38. Którzy tłustość ofiar ich jadali, i pijali wino ofiar ich mokrych? Niechże wstaną, i ratują was, i niechaj będą ucieczką waszą.
39. Obaczcież teraz, żem Ja, Jam jest sam, a że nie masz bogów oprócz Mnie; Ja zabijam i ożywiam, zranię, i Ja uleczę, a nie masz kto by z ręki mojej wyrwał.
40. Albowiem podniosę ku niebu rękę moję, i rzekę: Żyję Ja na wieki.