19. Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20. Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21. Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22. Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.