11. Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12. Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13. Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14. Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15. Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16. Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17. Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18. I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19. Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20. Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21. Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22. Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23. Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24. Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.