4. Którzy zaostrzyli język swój jako miecz, nałożyli strzałę swoję, słowo jadowite,
5. Aby strzelali z skrytości na niewinnego; niespodzianie nań strzelają, a nikogo się nie boją.
6. Stwierdzają się w złem; zmawiają się, jakoby zakryć sidłą, i mówią: Któż je obaczy?
7. Szukają pilnie nieprawości; giniemy od rad zdradliwie wynalezionych. Takci wnętrzność i serce człowiecze głębokie jest.
8. Ale gdy Bóg na nich wypuści prędką strzałę, porażeni będą;
9. A do upadku przywiedzie ich własny język ich; odłączy się od nich każdy, kto ich ujrzy.