13. Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
14. Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.
15. Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.
16. Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.
17. Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
18. Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
19. A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
20. Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.