11. Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.
12. Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.
13. Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię.
14. Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.
15. Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje.
16. Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.
17. Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię.
18. Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.