Pieśń Nad Pieśniami 1:8-17 Biblia Gdańska (PBG)

8. Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza między niewiastami! wynijdźże śladem trzody, a paś koźlatka twoje przy budach pasterzy.

9. Przyrównywam cię, o przyjaciółko moja! jeździe w wozach Faraonowych.

10. Jagody lica twego klejnotami są ozdobione, a szyja twoja łańcuchami.

11. Naczynimyć klejnotów złotych z nakrapianiem srebrnem.

12. Dotąd, pokąd król jest u stołu, szpikanard mój wydaje wonność swoję.

13. Jako snopek myrry jest mi miły mój na piersiach moich odpoczywający.

14. Miły mój jest mi jako grono cyprowe na winnicach, w Engaddy.

15. O jakoś ty piękna, przyjaciółko moja, o jakoś ty piękna! oczy twoje jako oczy gołębicy.

16. O jakoś ty jest piękny, miły mój! i jako wdzięczny! nawet i to łoże nasze zieleni się.

17. Belki domów naszych są cedrowe, a stropy nasze jodłowe.

Pieśń Nad Pieśniami 1