10. Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
11. Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
12. Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
13. Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
14. Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
15. A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.