7. Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8. Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9. Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10. Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11. Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12. I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13. Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14. Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15. Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16. Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17. Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18. Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19. Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20. Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21. Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.