Joba 32:7-13 Biblia Gdańska (PBG)

7. Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

8. Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9. Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

10. Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

11. Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

12. I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

13. Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Joba 32