7. Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8. Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9. Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10. Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11. Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12. Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13. Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14. Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;