1. Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
2. Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:
3. Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,
4. Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.
5. Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.