9. Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10. Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
11. Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
12. A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13. Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14. Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.