12. A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13. Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14. Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
15. Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
16. Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
17. Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
18. Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
19. Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,