1. Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2. Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3. Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4. Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5. Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6. Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.