13. Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14. Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15. Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16. Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17. Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)
18. O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19. Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20. O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21. Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22. Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.