17. Stało się tedy miesiąca pierwszego, roku wtórego, pierwszego dnia miesiąca, że wystawiony jest przybytek.
18. I wystawił Mojżesz przybytek, a podstawił podstawki jego, i postawił deski jego, i założył drągi jego, i podniósł słupy jego.
19. Rozbił też i namiot nad przybytkiem, i położył przykrycie namiotu nad nim z wierzchu, tak jako był Pan rozkazał Mojżeszowi.
20. Potem wziąwszy świadectwo, włożył je do skrzyni, i przewlókł drążki u skrzyni, i włożył ubłagalnią z wierzchu na skrzynię.
21. I wniósł skrzynię do przybytku, i zawiesił oponę zakrycia, i zasłonił skrzynię świadectwa, jako był Pan rozkazał Mojżeszowi.
22. Postawił i stół w namiocie zgromadzenia ku północnej stronie przed zasłoną.
23. I sporządził na nim sporządzenie chlebów przed Panem, jako był rozkazał Pan Mojżeszowi.
24. Postawił też świecznik w namiocie zgromadzenia na przeciwko stołowi ku południowej stronie przybytku.
25. Zapalił też lampy przed Panem, jako był Pan rozkazał Mojżeszowi.
26. Postawił i ołtarz złoty w namiocie zgromadzenia przed zasłoną.
27. I kadził na nim kadzeniem wonnem, jako był rozkazał Pan Mojżeszowi.
28. Potem zawiesił zasłonę we drzwiach przybytku.
29. Nadto ołtarz postawił całopalenia przede drzwiami przybytku namiotu zgromadzenia, i ofiarował na nim całopalenie i ofiarę suchą, jako był rozkazał Pan Mojżeszowi.
30. Potem postawił wannę między namiotem zgromadzenia, a między ołtarzem, w którą nalał wody dla umywania.
31. I umywali się z niej Mojżesz, i Aaron, i synowie jego, ręce swe i nogi swe.
32. Gdy wchodzili do namiotu zgromadzenia, i gdy mieli przystępować do ołtarza, umywali się, jako rozkazał Pan Mojżeszowi.
33. Na ostatek wystawił sień około przybytku i ołtarza, i zawiesił zasłonę w bramie sieni. A tak dokończył Mojżesz roboty onej.
34. Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Pańska napełniła przybytek.
35. Tak, iż nie mógł Mojżesz wnijść do namiotu zgromadzenia; bo był nad nim obłok, a chwała Pańska napełniła była przybytek.
36. A gdy odstępował obłok od przybytku, ruszali się synowie Izraelscy w ciągnieniu swem.
37. A jeźli nie odstępował obłok, nie ruszali się aż do dnia, którego odstępował.