3. Tedy Judasz, który go był wydał, widząc, iż był osądzony, żałując tego, wrócił trzydzieści srebrników, przedniejszym kapłanom i starszym ludu.
4. Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną! A oni rzekli: Cóż nam do tego? ty ujrzysz!
5. A porzuciwszy one srebrniki w kościele, odszedł, a odszedłszy powiesił się.
6. Ale przedniejsi kapłani wziąwszy one srebrniki, mówili: Nie godzi się ich kłaść do skarbu kościelnego, gdyż zapłata jest krwi.
7. I naradziwszy się, kupili za nie rolę garncarzową na pogrzeb gościom.
8. Dlatego ona rola nazwana jest rolą krwi, aż do dnia dzisiejszego.
9. Tedy się wypełniło, co powiedziano przez Jeremijasza proroka, mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę oszacowanego, który był oszacowany od synów Izraelskich;
10. I dali je za rolę garncarzową, jako mi postanowił Pan.
11. A Jezus stał przed starostą; i pytał go starosta, mówiąc: Tyżeś jest on król żydowski? A Jezus mu rzekł: Ty powiadasz.
12. A gdy nań skarżyli przedniejsi kapłani i starsi, nic nie odpowiedział.
13. Tedy mu rzekł Piłat: Nie słyszyszże jako wiele przeciwko tobie świadczą?
14. Lecz mu nie odpowiedział i na jedno słowo, tak iż się starosta bardzo dziwował.
15. Ale na święto zwykł był starosta wypuszczać ludowi jednego więźnia, którego by chcieli.
16. I mieli natenczas więźnia znacznego, którego zwano Barabbasz.
17. A gdy się zebrali, rzekł do nich Piłat: Któregoż chcecie, abym wam wypuścił? Barabbasza, czyli Jezusa, którego zowią Chrystusem?
18. Bo wiedział, iż go z nienawiści wydali.
19. A gdy on siedział na sądowej stolicy, posłała do niego żona jego, mówiąc: Nie miej żadnej sprawy z tym sprawiedliwym; bom wiele ucierpiała dziś we śnie dla niego.
20. Ale przedniejsi kapłani i starsi namówili lud, aby prosili o Barabbasza, a Jezusa, aby stracili.