8. Co widząc uczniowie jego, rozgniewali się, mówiąc: I na cóż ta utrata?
9. Albowiem mogła być ta maść drogo sprzedana, i mogło się to dać ubogim.
10. Co gdy poznał Jezus, rzekł im: Przecz się przykrzycie tej niewieście? Dobry zaprawdę uczynek uczyniła przeciwko mnie.
11. Albowiem ubogie zawsze macie z sobą, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
12. Bo ona wylawszy tę maść na ciało moje, uczyniła to, gotując mię ku pogrzebowi.
13. Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek będzie kazana ta Ewangielija po wszystkim świecie, i to będzie powiadano, co ona uczyniła, na pamiątkę jej.
14. Tedy odszedłszy jeden ze dwunastu, którego zwano Judaszem Iszkaryjotem, do przedniejszych kapłanów,
15. Rzekł im: Co mi chcecie dać, a ja go wam wydam? A oni mu odważyli trzydzieści srebrników.
16. A odtąd szukał czasu sposobnego, aby go wydał.