7. Obłudnicy! dobrze o was prorokował Izajasz, mówiąc:
8. Lud ten przybliża się do mnie usty swemi, i wargami czci mię; ale serce ich daleko jest ode mnie.
9. Lecz próżno mię czczą, nauczając nauk, które są przykazania ludzkie.
10. A zawoławszy do siebie ludu, rzekł im: Słuchajcie, a rozumiejcie.
11. Nie to, co wchodzi w usta, pokala człowieka; ale co wychodzi z ust, to pokala człowieka.
12. Tedy przystąpiwszy uczniowie jego, rzekli mu: Wiesz, iż Faryzeuszowie, usłyszawszy tę mowę, zgorszyli się?
13. A on odpowiadając rzekł: Wszelki szczep, którego nie szczepił Ojciec mój niebieski, wykorzeniony będzie.
14. Zaniechajcie ich; ślepi są wodzowie ślepych, a ślepy jeźliby ślepego prowadził, obadwa w dół wpadną.
15. A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Wyłóż nam to podobieństwo.
16. I rzekł Jezus: Jeszczeż i wy bezrozumni jesteście?
17. Jeszczeż nie rozumiecie, iż wszystko, co wchodzi w usta, w brzuch idzie, i do wychodu bywa wyrzucono?
18. Ale co z ust pochodzi, z serca wychodzi, a toć pokala człowieka.
19. Albowiem z serca wychodzą złe myśli, mężobójstwa, cudzołóstwa, wszeteczeństwa, złodziejstwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.
20. Toć jest, co pokala człowieka: ale jeść nieumytemi rękoma, toć nie pokala człowieka.
21. A wyszedłszy Jezus stamtąd, ustąpił w strony Tyru i Sydonu.
22. A oto niewiasta Chananejska z onych granic wyszedłszy, wołała, mówiąc do niego: Zmiłuj się nade mną Panie, synu Dawidowy! córka moja ciężko bywa od dyjabła dręczona.
23. A on jej nie odpowiedział i słowa. Tedy przystąpiwszy uczniowie jego, prosili go, mówiąc: Odpraw ją, boć woła za nami.
24. A on odpowiadając rzekł: Nie jestem posłany, tylko do owiec, które zginęły z domu Izraelskiego.
25. Lecz ona przystąpiwszy, pokłoniła mu się, mówiąc: Panie, ratuj mię!
26. A on odpowiadając rzekł: Niedobra jest brać chleb dziecinny, a miotać szczeniętom.