52. A płakali wszyscy, i narzekali nad nią. Ale on rzekł: Nie płaczcież! Nie umarłać, ale śpi.
53. I naśmiewali się z niego, wiedząc, iż była umarła.
54. A on wygnawszy precz wszystkich, i ująwszy ją za rękę, zawołał, mówiąc: Dzieweczko, wstań!
55. I wrócił się duch jej; i wstała zaraz; i rozkazał, aby jej jeść dano.
56. I zdumieli się rodzice jej. A on im zakazał, aby nikomu nie powiadali tego, co się było stało.