38. I rzekła Maryja: Oto służebnica Pańska; niechże mi się stanie według słowa twego. I odszedł od niej Anioł.
39. Tedy wstawszy Maryja w onych dniach, poszła w górną krainę z kwapieniem do miasta Judzkiego.
40. A wszedłszy w dom Zacharyjaszowy, pozdrowiła Elżbietę.
41. I stało się, skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło niemowlątko w żywocie jej, i napełniona jest Elżbieta Duchem Świętym.
42. I zawołała głosem wielkim, i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twego!
43. A skądże mi to, iż przyszła matka Pana mego do mnie?
44. Albowiem jako doszedł głos pozdrowienia twego do uszów moich, podskoczyło od radości niemowlątko w żywocie moim.
45. A błogosławiona, która uwierzyła: Gdyż się wykonają te rzeczy, które jej są opowiedziane od Pana.
46. Tedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana;
47. I rozradował się duch mój w Bogu, zbawicielu moim,
48. Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej; albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
49. Bo mi uczynił wielkie rzeczy ten, który mocny jest, i święte imię jego;
50. I którego miłosierdzie zostaje od narodu do narodu nad tymi, co się go boją.
51. Dokazał mocy ramieniem swojem, i rozproszył pyszne w myślach serca ich.
52. Ściągnął mocarze z stolic ich, a wywyższył uniżone.
53. Łaknące napełnił dobremi rzeczami, a bogacze rozpuścił próżne.
54. Przyjął Izraela, sługę swego, pamiętając na miłosierdzie swoje.