44. Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi.
45. Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni.
46. Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem.
47. Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego.
48. Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.
49. Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię.
50. Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę.
51. On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki.